Beste cursisten,

HUISWERK:
Het huiswerk voor deze week is het inhalen van de (evt.) opgelopen achterstand en oefenen met het vlot lezen van Arabische woorden en korte teksten (zonder transcriptie).

SAMENVATTING:
Een groot deel van de les is besteed aan het oefenen van lezen zonder transcriptie (m.n. de langere teksten tot p.74). Er is niet bijzonder veel nieuws besproken, vanaf de volgende les zullen we dieper ingaan op de grammatica.

Uitleg bijvoeglijke naamwoorden (p.78-81):
Het bijvoeglijk nw komt achter het zelfstandig nw en volgt het zelfst. nw in geslacht (m./v.) en getal (e.v., 2 v. en m.v.). Dit is alleen anders in geval van zaken (dingen en dieren, ...... dus niet mensen) in meervoudsvorm; zaken in mv-vorm worden (voor het bijvoeglijk nw) opgevat als vrouwelijk e.v. Maar let op behalve "Collectiva" als mannelijk e.v. Hieronder enkele vb’s:
1. Het huis is groot – el-baytu kebir-un (het huis is m, dus het bijv.nw -kebir- ook)

الـــبــَـيــْــت ُ كــَـبــِـيــرٌ

2. Het meisje is mooi – el-bint-u jamila-tun (het meisje is v, dus het bijv.nw -jamila- krijgt een ta-marbuta)

الــْـبــِـنــْـت ُ جــَـمــِـيــلــَـة

3. De huizen zijn groot – el-buyuut-u kebira-tun (De huizen is mv, maar omdat huizen ‘zaken’ zijn, worden zij opgevat als vrouwelijk ev. Het bijv.nw ‘kebir’ wordt dus in de enkelvoudsvorm geschreven en krijgt een ta-marbuta)

الــْـبــُـيــُـوت كــَـبــِـيــرَة

De bijvoeglijke nw op p.79 staan allen in de mannelijke/neutrale vorm, zij kunnen vrouwelijk worden gemaakt door er een ta-marbuta achter te plaatsen. Vb. kebir-un كــَـبــِــيــرٌ wordt kebira-tun كــَـبــِــيــرَة . Het bijv.nw lethieth-un لــَـذ ِيــذ moet aan het lijstje worden toegevoegd (betekent ‘lekker’). Het bijvoeglijk naamwoord volgt het zelfstandig nw ook in (on)bepaaldheid (el) als het attributief wordt gebruikt, dit komt de volgende les aan de orde.

Uitleg uitspraakregels van woorden in een zin:
Zelfstandige en bijvoeglijke naamwoorden worden aan het einde van een zin anders uitgesproken dan in het midden van een zin. De enkele hulptekens aan het einde van een zin (lees: rustpunt dus als "Sokun") worden niet uitgesproken en dubbele hulptekens aan het einde van een zin worden uitgesproken als enkele hulptekens. Deze regels gelden alleen voor zelfst. nw en bijv.nw; de hulptekens op werkwoorden, bijw.bepalingen etc. moeten integraal worden uitgesproken.

Vb. De kamer in het huis. De kamer is el-gurfa-tu en het huis is el-baytu. In de losse vorm krijgen beide woorden een damma en eindigen op de oe-klank. Aan het eind van de zin worden de damma en oe-klank echter niet geschreven/uitgesproken. De transcriptie is dus: el-gurfa-tu fi-l-bayt (ipv baytu).
Vb. De kamer is in een huis. De kamer is el-gurfa-tu en een huis is baytun (dubbele damma). In een zin worden de dubbele hulptekens aan het eind gelezen als enkele hulptekens, dus: el-gurfa-tu fi baytu (ipv baytun).

Het einde van de zin is in het Arabisch wanneer je even pauzeert, waar je als het ware een denkbeeldige komma plaatst. Dit verschilt sterk per persoon, er zijn geen vaste regels over wanneer je mag/moet stoppen, het moeten wel logische stoppunten zijn (meer uitleg komt later).

M.v.g.
Nordin