Tijdens les 4 zijn we verder gegaan met het boek (hoofdstuk 3). We hebben de uitspraak van de letters van het alfabet geoefend (de kolom 'naam' op pagina 37 van het boek). Een aantal letters lijken op elkaar qua uitspraak. Het verschil is dan dat de ene letter 'open' (of licht) is en de andere 'gesloten' (of zwaar).
Open letters: ta (nr. 4), zay (11), sin (12), dal (8) en kaf (22).
Gesloten letters: ta (16), za (17), sad (14), dad (15) en oaf (21).
Zie ook pagina 23 van het boek.

Mr. Khaled heeft als tip gegeven de cd vaker te luisteren, maar minder intensief. Op die manier leer je de klanken goed uitspreken. Op de website is ook een toetsenbord met geluid, waarmee de letters geoefend kunnen worden.

6 letters van het Arabische alfabet kan en mag je niet verbinden (alif (1), dal (8), dal (9), ra (10), zay (11), waw (27)). De letter die na deze letter komt, moet dus altijd een beginletter zijn (ook al hoort deze letter dus nog wel bij hetzelfde woord).

Bijzonderheid nr. 3 van het Arabische schrift hebben we uitgebreid besproken: de ta marbuta (zie pg 38). Dit is de vrouwelijke uitgang van woorden en bestaat uit een samenvoeging van de letter ta en de letter ha (de puntjes van ta komen bovenop de ha). Wanneer je een mannelijk woord hebt en je plakt de ta marbuta erachter, dan heb je de vrouwelijke versie van dat woord gemaakt (te vergelijken met werker/werkster of boer/boerin). De ta marbuta bestaat alleen als losse vorm en als eindvorm. Wanneer er een suffix achter het vrouwelijk gemaakte woord komt, verdwijnt de ha van de ta marbuta, en staat er dus alleen nog een ta in het woord (hierbij wordt dan van de middenvorm van ta gebruik gemaakt, aangezien het suffix eraan geplakt wordt).
De ta marbuta wordt zowel voor bijvoeglijke als voor zelfstandig naamwoorden gebruikt.

Het Arabisch kent alleen het lidwoord van bepaaldheid (te vergelijken met het Nederlandse 'de' en 'het'). In het Arabisch is het lidwoord Al (alif + lam), zowel voor mannelijke als voor vrouwelijke woorden. Al wordt direct aan het zelfstandig naamwoord vastgeschreven. Al wordt zowel bij enkelvoudige als meervoudige en tweevoudige woorden gebruikt. Tweevoud wordt gebruikt voor woorden die in paren voorkomen, bijvoorbeeld ogen, oren, handen, voeten etc. (dit zal later in de cursus nog aan de orde komen).

Door een ī (de lange medeklinker) toe te voegen aan een woord ontstaat er een bezitsconstructie. De ī betekent dan 'mijn'. De ī is t evormen door een ya (letter 28) toe te voegen achteraan een woord.

Huiswerk voor volgende week:
Mr. Khaled heeft onze fouten in het overschrijfhuiswerk van het alfabet gecorrigeerd. De cursist moet de fouten verbeteren voor de volgende les.