Ahlan!

We hebben vandaag theorie behandeld over het gebruik van hulptekens bij bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden.
In het algemeen zijn er 3 soorten woorden in het Arabisch:
1. Werkwoorden (v.t, t.t, toek. tijd).
2. Bijvoeglijke en zelfstandige naamwoorden. Deze woorden kunnen mannelijk of vrouwelijk zijn en enkelvoud, 2 voud of meervoud.
3. Letters. Dit zijn overige woorden (zoals plaatsbepalingen).

Hulptekens op de laatste letter van woorden uit categorie 2 veranderen afhankelijk van de bepaaldheid en de naamval. Om te weten hoeveel en welk soort hulpteken je moet gebruiken kun je Khaled's 2 gouden stapjes gebruiken.

Stap 1. Hoeveel hulptekens?
Stap 2. Welk(e) hulpteken(s)?

Ad 1. Als het zn of bn a) bekend en/of b) bepaald en/of c) het lidwoord van bepaaldheid heeft, dan is er 1 hulpteken. Is er geen sprake van a, b of c dan zijn er 2 hulptekens.
Ad 2.
- Als het zn of bn onderwerp of naamwoordelijk deel van het gezegde is dan is het een damma
- Als het zn of bn lijdend voorwerp of het onderwerp van zinnen van 'Inna' en haar zusters is (les 6) of naamwoordelijk deel van het gezegde na 'Kana' en haar zusters (les 7), dan is het fatha
- Na een voorzetsel of bij bezitsconstructies (van- constructie) dan is het kasra

Indien sprake is van twee fatwa's komt er een Alif bij, behalve als het woord eindigt op een 'ta marbuta', 'Alif en hamza', of met Alif Maqsura.

Voorbeeld.
Het huis is mooi - البيتُ جميلٌ
Ik zie een huis - أرى بيتًا
Ik zie het huis - أرى البيتَ
Ik sta op een huis - أ قف على بيتٍ
Ik sta op het huis - أ قف على البيتِ

Huiswerk: schrijf de zinnen uit oefening 8 op blz. 87-88 (behalve zin 12 en 15) en oefening 8 op bladzijde 110 met hulptekens in je schrift.