[onderstaande tekst is voordat ik hem hier plaatste nagekeken/gecorrigeerd door onze docent]

Vandaag hebben we het huiswerk van de vorige les nagekeken (het vervoegen van werkwoorden in de verleden tijd). Opvallend hierbij was dat woorden waarvan de derde radicaal ن is, bij de eerste persoon meervoud (uitgang is ناَ -) en bij de derde persoon vrouwelijk meervoud (uitgang is نَ-) een shadda op de ن krijgt. Je kunt immers geen twee ن’s naast elkaar plaatsen. Bij het werkwoord ســَـكــَـن َ, is de eerste persoon meervoud dan:ســَـكــَـنــَّـا .

In het Arabisch zijn er drie categorieën woorden:
1. Werkwoorden: (in te delen in verleden tijd (p. 97), tegenwoordige tijd (p. 150/151) en toekomende tijd (p. 153);

2. Naamwoorden: (zelfstandig, en bijvoeglijk, in te delen in geslacht mannelijk of vrouwelijk, en enkelvoud, tweevoud of meervoud);

3. Letters: (woorden als op, dus, dan, in, door etc.; woorden die niet aangepast worden aan geslacht of tijd).

Bij naamwoorden verandert het hulpteken op de laatste letter van het woord, afhankelijk van de positie in de zin (naamvallen) en de (on)bepaaldheid van het woord. Mr. Khaled heeft ons de twee gouden stappen uitgelegd.

Je stelt jezelf twee vragen:

1. Hoeveel hulptekens?
Als het woord bekend/bepaald is en/of het lidwoord van bepaaldheid (ال) heeft, dan schrijf je één hulpteken. Is het niet bepaald, dan schrijf je twee hulptekens;

2. Welk soort hulpteken?
- Als het woord onderwerp is of naamwoordelijk deel van het gezegde, dan krijgt de laatste letter het hulpteken damma: ـُ
- Als het woord lijdend voorwerp is of het naamwoordelijk deel van het gezegde van de zinnen van Kana (كــَـان ) en haar zusters of het onderwerp is van de zinnen van Anna ( أنَّ ) en haar zusters, dan krijgt de laatste letter het hulpteken fatha: ـَ
- Komt het woord na een voorzetsel of in “van”-constructie, dan heeft de laatste letter het hulpteken kasra: ـِ

We hebben deze voorbeeldzinnen behandeld:
1. Het huis is mooi – الـــبـــيـــتُ جــمــيــل ٌ
- Een mooi huis ــ بــيــت ًٌ جــمــيــل ٌ
2. Ik zie een huis ــ أرى بــيــتــا ً (Let op: als twee fatha’s dan komt een alif erbij)
- Ik zie het huis – أرى الــبــيــت َ
3. Ik sta op een huis – أقــف عــلــى بــيــت ٍ
- Ik sta op het huis – أقــف عــلــى الــبــيــت ِ

NB: als er twee fatha’s ( ً ) komen, worden deze altijd gedragen door een alif. Je moet dan dus aan het eind van het woord een alif toevoegen, en daar de twee fatha’s op plaatsen.
Dit geldt altijd, behalve wanneer de laatste twee letters van het woord de alif en de hamza zijn ( bijv. مساءســمــاء/ مــاء / ) of wanneer het woord eindigt op de ta marbuta ( ة ). In deze gevallen komen de twee fatha’s boven op de hamza (dus: مــســاء ً) en boven op de ta marbuta (dus: مــدرســة ً).

Zie voor meer informatie hierover p. 40 en p. 49 (onderaan) van het boek.

Huiswerk voor de volgende keer:
- downloaden/oefenen voorbeelden naamvallen. Via: de site van Mr. Khaled, *informatie; *beginners, *handleiding – hulptekens: het geheim van Khaled.

De volgende les zullen we gaan oefenen met de toepassing van deze theorie.
We zijn in het boek gekomen tot en met 6.4.2 (op pagina 102).