Een dubbele damma, fatha of kasra komen alleen in bepaalde gevallen voor, en sowieso alleen op de laatste letter van een woord, en alleen bij onbepaalde woorden!
- dubbele damma (ziet eruit als een kleine 28): wanneer het woord onderwerp of naamwoordelijk deel van het gezegde is.
- dubbele kasra (twee streepjes onder de letter): na een voorzetsel
- dubbele fatha (twee streepjes boven de letter): na een lijdend voorwerp

Wanneer het woord bepaald is, komt er een enkele damma, kasra of fatha op de laatste letter van het woord:
- damma: wanneer het woord onderwerp of naamwoordelijk deel van het gezegde is
- kasra: na voorzetsels
- fatha: na een lijdend voorwerp
Dit zal later nog aan de orde komen; wil je meer weten dan kun je alvast op p. 102 kijken.

De zwevende alif, die o.a. voorkomt bij enkele aanwijzende voornaamwoorden wordt toegelicht op p. 39, nr. 4. Deze alif werd vroeger geschreven, maar nu niet meer. Maar hoewel er dit eigenlijk geen alif meer staat, spreek je hem wel uit.

Het meervoud: er zijn twee vormen, normaal (extern) meervoud en gebroken (intern meervoud). Bij het externe meervoud maak je van enkelvoud meervoud door een suffix (achtervoegsel) toe te voegen. Bij intern meervoud verandert er iets binnen in het woord. Dit wordt later verder toegelicht.

De constructie abū nadiya (de vader van Nadia): waarom is de u hier lang, en bijv. Bij ummu nadiya (de moeder van Nadia) kort. Dit heeft te maken met een speciale regel. Er zijn vijf woorden in de Arabiche taal die deze regel volgen, wij kennen er nu twee van: ab (vader) en ah (broer). Bij deze woorden geldt: wanneer er een damma op het einde van het woord komt wordt er een waw toegevoegd (zodoende krijg je dus abū ipv abu). Hetzelfde geldt voor de kasra en fatha: wanneer er een kasra op het einde van het woord komt, word een ya toegevoegd; wanneer een fatha op het einde van het woord komt, wordt een alif toegevoegd. Wil je alvast meer weten, zie de p. 122, nr. 6.

Korte uitleg van het externe meervoud (5.1 in het boek).

Bezitsconstructie. In het boek op p. 76 staat de Arabische vertaling van 'ik heet', 'jij heet' etc. Telkens wordt er aan het woord ism een suffix toegevoegd. Letterlijk staat er 'mijn naam', 'jouw naam' etc. Op dezelfde manier kun je andere woorden bezittelijk maken. Dus bijv. bustān (tuin) wordt dan bustānī (mijn tuin; ik heb dus een ya toegevoegd). Wat is jouw naam is overigens mā (mim + alif) ismuki (of ismuka als je het tegen een man hebt). Wanneer je hier kayfa zou gebruiken zeg je 'hoe is jouw naam', dus hoe spreekt je het uit/hoe schrijf je het. Madha (wat?) gebruik je alleen voor gebeurtenissen.
Wanneer je deze bezitsconstructie gebruikt voor woorden met ta marbuta, dan gaat de ta marbuta open, het rondje valt weg en er komt een normale ta die je kunt verbinden aan het suffix.

P. 83, 5.7 vrouwelijke woorden behandeld.

P. 78, 5.2 het meervoud. Bij het normale, vrouwelijke meervoud geldt dat de ta marbuta van het enkelvoud wegvalt en wordt vervangen door een alif + ta. Wanneer er hierdoor een dubbele alif ontstaat, wordt dit en alif met een krulletje erop (zie de alif van het woord Koran). Deze vorm van het meervoud wordt gebruikt voor personen of bekende zaken. Bij onbekende zaken wordt het meervoud (zowel bij mannelijk als vrouwelijke woorden) behandeld als vrouwelijk enkelvoud (zie p. 78 onderaan).

5.3.1 en 5.3.2 hebben we tevens behandeld.

Huiswerk:
- maak van 10 zelfstandig naamwoorden het rijtje met de bezitsconstructie; dus mijn huis, jouw huis (m), jouw huis (v), zijn huis, haar huis. Je maakt dus 10 rijtjes van vijf.
- oefening 6 op p. 87 maken (behalve zin 10, de stof daarover hebben we nog niet gehad)
- 7 zinnige zinnen, plus de 7 zinnige zinnen van vorige week (dus 14 in totaal). Dit wordt gecontroleerd door de docent.

Succes met de voorbereiding en tot volgende week!