Tijdens deze les zijn de meervouden van zelfstandige naamwoorden, het bijvoeglijke naamwoord en aanwijzend voornaamwoord behandeld.

De meeste meervouden zijn vrouwelijk en komen tot stand door de het weglaten van een ta marbūta aan het einde van het woord, woordoor er een ‘gewone’
ت aan het einde van het woord komt. Bijvoorbeeld كلمة wordt in het meervoud كلمات.

Er bestaan interne en extern meervouden. Bij interne meervouden worden letters door het woord heen geplaatst, bij externe is er een achtervoegsel (suffix).

Tweevoud
Naast ev en mv kent het Arabisch een vorm om twee eenheden uit te drukken. Het tweevoud van zelfstandige en bijvoeglijke naamwoorden komt tot stand door -ani of -aini toe te voegen. Bijvoorbeeld: de twee kleine kinderen: طفلين صغيرين

Bijvoeglijke naamwoorden
In het Arabisch staat het bijvoeglijke naamwoord altijd achter het zelfstandig naamwoord en het volgt het zelfstandige naamwoord in geslacht, in bepaaldheid en getal.

Meervouden van zaken worden altijd als vrouwelijk enkelvoud gezien, en dus volgt het bijvoegelijk naamwoord ook die vorm. Voorbeeld meervoud vrouwelijke zaken: Mooie woorden = كلمات جميلة

In het bijvoeglijke naamwoord attributief wordt gebruikt, dus indien het rechtstreeks iets zegt over het zelfstandige naamwoord. Een attributief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat direct voor het zelfstandig naamwoord waar het bij hoort: de blonde jongen, de dronken vrouw. Het bijvoeglijk naamwoord is dan een bijvoeglijke bepaling. Voorbeeld:
بيت جميل

Een predicatief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat onder meer in zinnen met een koppelwerkwoord; het is dan het naamwoordelijk deel van het gezegde: ‘De auto is rood’, ‘De tafel is ovaal.’ Ook als een bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt als bepaling van gesteldheid, is het predicatief gebruikt: ‘Stomdronken kwam zij thuis’, ‘Vind je deze muziek mooi?’ Voorbeeld:
البينت جميلة (het meisje is mooi)

Aanwijzende voornaamwoorden

Voor dichtbij
dit, deze (m): هذا
Dit, deze (v): هذه
Deze (mv): هؤلاء

Voor veraf:
Die, dat (m): ذلك
Die, dat (v): تلك
Die (mv): اولءك

Aanvijzende voornaamwoorden worden gevolg door het als ze bijvoeglijk worden gebruikt. Voorbeelden:
هذا الرجل
تلك المرأة مريضة

Aanwijzende voornaamwoorden worden ook zelfstandig gebruikt - het lidwoord verdwijnt dan. Voorbeeld:
هذا رجل
Soms wordt voor de 3e persoon het persoonlijk voornaamwoord toegevoegd om aan te geven dat het om een bepaald zelfstandig naamwoord gaat, bijvoorbeeld: dit is het boek: هذا هو الكتاب

Vrouwelijke woorden
De meeste vrouwelijke woorden zijn herkenbaar aan de ta marbūta. Echter er zijn meer:
- Woorden die direct vrouwen betreffen, zoals zwanger, حامل
- Lichaamsdelen die in paren voorkomen, zoals voet: قدم
- Veel natuurverschijnselen, zoals zon: شمس
- Veel aardrijkskundige namen, zoals Beiroet, بيروت

Een aantal woorden kan zowel mannelijk als vrouwelijk zijn. Bij een hoge waarde zijn ze mannelijk, bij een lage waarde vrouwelijk. Bijvoorbeeld: خمر