Les 5 gaat over het meervoud bij zelfstandige naamwoorden, het vrouwelijke regelmatige meervoud, bijvoeglijke naamwoorden, aanwijzende naamwoorden, het tweevoud verzamelnamen en vrouwelijke woorden.

1. Het meervoud bij zelfstandige naamwoorden



Mannelijke/vrouwelijke meervouden

Het Arabisch kent vrouwelijke en mannelijke woorden. De mannelijke meervouden zijn alleen van toepassing op personen. De vrouwelijke meervouden zijn van toepassing op 
zowel zaken als personen.



Externe of regelmatige meervouden en interne of onregelmatige meervouden

Externe meervouden komen tot stand door middel van achtervoegsels. Interne meervouden komen tot stand veranderingen binnen het woord en kennen een groot aantal meervoudspatronen waar nauwelijks regels voor bestaan.
extra noot: de enkelvouden van een gebroken meervoud kunnen zowel mannelijk als vrouwelijk zijn.


2. Het vrouwelijke regelmatige meervoud van zelfstandige naamwoorden


het vrouwelijk meervoud komt tot stand door de ta marbuta van het enkelvoud te vervangen door at(un) of at(in) bij onbepaalde woorden en door at(u) of at(i) bij bepaalde woorden. 
In deze achtervoegsels staat de klinker u voor de eerste naamval (onderwerp) bij de andere twee naamvallen krijg je de klinker i.


3. Bijvoeglijke naamwoorden
Het bijvoeglijk naamwoord wordt in het Nederlands voor het zelfstandig naamwoord geplaatst, maar in het Arabisch plaatst men het erachter.
Let op: meervouden van zaken worden grammaticaal als vrouwelijk enkelvoud gezien. Een bijvoeglijk naamwoord wordt dus in de vrouwelijke enkelvoudige vorm vervoegd.



Attributief gebruik

Attributief: rechtstreeks iets zeggen over het zelfstandig naamwoord zonder tussenkomst van een werkwoord



Predictief gebruik
Het gebruik van een bijvoeglijk naamwoord als naamwoordelijk deel van het gezegde. Het bijvoeglijk naamwoord staat achter het zelfstandig naamwoord of het persoonlijk voornaamwoord.

4. Aanwijzende voornaamwoorden



Bijvoeglijk gebruik

Aanwijzende voornaamwoorden worden gevolgd door het lidwoord als ze bijvoeglijk gebruikt worden.



zelfstandig gebruik

Aanwijzende voornaamwoorden worden gevolgd als een naamwoordelijk deel van een gezegde.



Dit, deze هذا Dicht (m)

Dit, deze هذه Dicht (v)

Deze هولا Dicht (mv mensen)


Dat, die ذلك Ver (m)

dat, die تلك Ver (v)

die أولئك Ver (mv mensen)



Een mooi huis بيت جميل (bijvoeglijk naamwoord attributief)

Het mooie huis البيت الجميل (bijvoeglijk naamwoord attributief)

Het huis is mooi البيت جميل (bijvoeglijk naamwoord predictief)



Deze vrouw هذه المرأة (aanwijzend voornaam bijvoeglijk)

Die vrouw تلك المرأة (aanwijzend voornaamwoord bijvoeglijk)

Die vrouw is ziek تلك المرأةيمريضاة (aanwijzend voornaamwoord bijvoeglijk)

Dat is een vrouw تلك إمرأة (aanwijzend voornaamwoord zelfstandig)

Dit is de zuster هذه هي الأخت (aanwijzend voornaamwoord zelfstandig 3de persoon enkelvoud)


----------------------------------

Aantekening Dhr. Khaled

Bijvoeglijk naamwoord volgt altijd zelfstandig naamwoord

M-M
V-V
E.v.-E.v
T.v.-T.v
M.v-M.v

Behalve;

1. Als meervoud van zaken of dingen worden behandeld als e.v. vrouwelijk 
كتب كثيرة
2. Als collectieven worden behandeld als e.v. mannelijk 

بيض كثير