Hoofdstuk 7

Kana + t.t. = v.t. (w.w.)
Ma + Kana = ont.
Kana + Kad + v.t. = on.v.t. (w.w.)

1. Zijn كان
2. Stil staan ظل
3. Blijven بقي
4. Worden صار
5. Niet zijn ليس
6. Verschijnen ظهر
7. ’smorgens worden اصبح
8. Nog steeds, nog zijn, niet verdwijnen, niet ophoudenمازال
9. ’savonds worden امسح
10. Morgen stond worden اضحي
11. ’Nachts worden بات
12. Niet altijd blijven مادام
13. Onbekend مابرح
14. Onbekend مافتى
15. Onbekend ماأنفك

Aantekeningen boek H7

7.1 Het werkwoord zijn ‘Kana’
Het werkwoord zijn is in de voltooide tijd Kana. Het werkwoord wordt o.a. gebruikt om een toestand of een gewoonte in het velden aan te geven. Kana wordt ook gecombineerd met een persoonsvormen de onvoltooide tijd. Kana wordt gebruikt om de voltooid verleden tijd aan te geven. In dat geval wordt qad toegevoegd , geplaatst voor het werkwoord in de voltooide tijd.

Kana en haar zusjes
Met Kana en haar zusjes wordt een groep werkwoorden bedoeld die vergelijkbaar is met die vergelijkbaar is met de groep Nederlandse koppelwerkwoorden zoals
1.Worden ‘Sara’
2.Blijven ‘ Baqiya’
3.Niet zijn ‘Laysa’

7.2 Het werkwoord niet zijn Laysa in de onvoltooide tijd
Om zijn in de onvoltooide tijd te ontkennen gebruikt men het werkwoord laysa.
Dit werkwoord wordt overeenkomstig de uitgangen van de voltooide tijd vervoegd, maar het heeft de betekenis van de onvoltooide tijd.

7.3 De ontkenning van Kana (ma Kana) in de voltooide tijd

Het werkwoord niet zijn in de voltooide tijd wordt uitgedrukt door ma Kana.Het persoonlijk voornaamwoord kan in het Arabisch een los woord zijn, zoals in het Nederland, maar in de meeste gevallen vind je het terug als achtervoegsel bij een ander woord. Je spreekt dan van een persoonssuffix (suffix=achtervoegsel)

7.4.2. Plaats in de zin

Het persoonlijk voornaamwoord kan los in de zin voorkomen. Vaak heb je dan te maken met een naamwoordelijke zin.
Echter, meestal staat het persoonlijk voornaamwoord niet los in de zin, maar treffen we het in een van de volgende vormen aan:

1. Als uitgang van de werkwoordsvorm
2. Persoonssuffix a: als het persoonlijk voornaamwoord een lijdend voorwerp is, wordt het als achtervoegsel (suffix) aan de werkwoordsvorm gekoppeld
3. Persoonssuffix b: als het persoonlijk voornaamwoord aan een voorzetsel is gekoppeld
4. Als het bezittelijk voornaamwoord door middel van het persoonssuffix wordt aangegeven.

bijzonderheden van het persoonssuffix
1. De persoonssufixxen op hu, hum, Huma, en hunna veranderen in hi, him, hima, en hinna indien er een i-klank of (ay) aan voorafgaat.
2. De persoonssufixxen worden achter de uitgang van het woord geplaatst, met uitzondering van het i-suffix (ik, mijn).
Als het i-suffix volgt, dan verdwijnt de uitgang.
3. De vrouwelijke uitgang ta marbuta verandert in een gewone ta indien zij gevolgd wordt door een persoonssuffix.
4. Wanneer de uitgang van de 3de persoon mannelijk meervoud- u (x) wordt, gevolgd door een Suffix, wordt de u geschreven zonder Alif.
5. Het suffix van de tweede persoon meervoud van het werkwoord tum, wordt met een persoonssuffix van het lijdend voorwerp verbonden door middel van een waw. De uitgang wordt dan verlengd tot Tuma.
6. De woorden vader, broer en enkele andere woorden ondergaan een vormverandering als e gevolgd worden door een persoonssuffix of deel uitmaken van een samenstelling (H8.2). De naamsvaluitgangen u, i en a worden verlengd.
7. Uitzondering op voorgaande regel vormt het i suffix.



7.5 Het werkwoord ‘ hebben’

Het Arabisch heeft een werkwoord om bezit aan te geven ( X, bezitten)maar dit is meestal niet bruikbaar als vertaling van het woord hebben.

Daarvoor worden de voorzetsels X (3inda= bij) en X (li=aan/voor) gebruikt, gevold door de hebber in de Nederlandse zin.

3inda wordt vooral gebruikt om bezit aan te geven
Li wordt meer gebruikt om een relatie aan te geven

Het afgeleide bijvoeglijk naamwoord: de nisba-vormen

Nisba vorm: van zelfstandige naamwoorden kun je een afgeleid bijvoeglijk naamwoord maken door er -iyyun (mannelijk) of -iyyatun (vrouwelijk) aan toe te voegen. Ze worden met name gebruikt voor geografische afleidingen, abstracte termen en bijvoeglijke naamwoorden die in betekenis verwant zijn met Nederlandse worden eindigend op o.a.- lijk, -isch, - achtig en -tig..