Hoi! Sorry dat ik zo laat ben hiermee!

Afgelopen les hebben we het volgende gedaan:
- alles van hoofdstuk 5 gelezen dat we nog niet hadden gelezen
- de tekst van hoofdstuk 6 gelezen
- de woorden in de grijze vakjes van hoofdstuk 6 gelezen
- de helft van Donna's verhaaltje gecorrigeerd

Volgende les:
- moeten we de rest van de woorden in hoofdstuk 6 hebben gelezen
- we krijgen dictee over de woorden van hoofdstuk 6
Ik weet niet precies wie een verhaaltje moest doen, maar anders heb ik nog een halve over!

Onderwerpen die we hebben besproken in de les:

Verschil لـــكِـــنَّ (lakinna) en وَلَــكِــنْ (wa lakin):
Na لـــكِـــنَّ moet een een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord komen.
Anders moet je وَلَـــكِـــنْ gebruiken.

Over hulptekens en uitspraak:
We hadden in boek 1 (pg. 62+102) geleerd over de uitspraak van hulptekens:
"De uitgang word alleen in een context uitgesproken, dat wil zeggen in een tekst maar niet aan het einde van een zin of voor een comma."
Het stukje over de comma waren we eigenlijk allemaal vergeten.
Voor de duidelijkheid dus: in elke natuurlijk pauze in een zin (wanneer je stopt om adem te halen, of dus vaak voor een comma) en aan het einde van een zin, worden de hulptekens niet uitgesproken. Dus niet alleen aan het eind van de zin.
Deze pauzes heten 'pausa' of 'waqf', en vervangen eigenlijk de hulptekens met een 'sukun'.

Een uitzondering hierop is de 'alif-uitgang, met twee fatha's. In plaats van een 'sukun' te worden, veranderd die in een enkele fatha. Bijvoorbeeld:
طـــبـــعاً (natuurlijk) word طـــبـــعَ (met 1 fatha).
(sidenote: als een woord eindigt op 2 fathas moet er altijd een 'alif bij ( اً ), behalve als het eindigt op tha marbuta ( ةً ) of een 'alif + hamza ( اءً )

Een overzichtje:

In een pausa word een....

.ُ.. = ..ْ..
.ٌ.. = ..ْ..
.ِ.. = ..ْ..
.ٍ.. = ..ْ..
.َ.. = ..ْ..
.اً. = ..َ..

Deze regel geld voor alle zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden.

Als iemand dit beter en helderder kan uitleggen, pas het alsjeblieft aan!